Rama i Sita

" Ten, który się podoba..."

Rama- kolejne wcielenie Wisznu ( siódma, słoneczna awatara). Prawdziwy facet...książę, cnotliwy, ckliwy...Wzór postępowania. Jego imię, synonim prawdy, wymawia się Ram i mantruje jak świętą zgłoskę Om.

Najważniejsza mantra wejścia w tę energię boskości to: SitaRam SitaRam Sita Sita SitaRam.

Kiedy ciało niesione jest na ghat kremacyjny, krewni powtarzają mantrę: Ram nam satya hai, co znaczy niech prawda cię wyzwoli".

Przedstawiany jest z łukiem czasem z pięcioma strzałami w kołczanie symbolizującymi pięć zmysłów. Gdy jest Ramaczandrą, przedstawia się go siedzącego na rydwanie zaprzężonym w jednego lub dwa białe konie.

" W parze z Sitą, Rama jest utożsamiany z ideałem męskiej wierności i oddania żonie (w przeciwieństwie do Kriszny, bałamutnego kochanka). Personifikuje doskonałą Kulturę osobistą (wykształcenie, etyka i ogłada), podczas gdy Sita — łagodne siły Natury (cierpliwość, stałość, powtarzalność). "

W kwartecie z Lakszmaną, Sitą i Hanumanem — jest ideałem sprawiedliwego władcy.

Według indyjskiej kosmologii, pojawił się w Treta Yuga, wieku trzech ogni rytualnych, by przynieść szczęście i pokój na ziemi.

Ma ciemną karnację skóry (podobnie jak Kriszna), podczas gdy Lakszmana ma skórę jasnozłocistą.

Czuwa nad nim sam Agastja, wielki mędrzec z Gór Windhja, autor kilku hymnów Rigwedy. Podczas wygnania, Sita, Rama i Lakszmana byli jego uczniami — przekazał im wielkie dzieła tradycji wedyjskiej oraz wiedzę o bogach.

Sam jest wyznawcą Śiwy, a po zwycięstwie nad Rawaną, wystawił w Rameswaram lingę.Uważa się go za guru Śiwy".

Cała opowieść o porwaniu Sity i osadzeniu jej na samym krańcu Indii, na Sri Lance, o podróżach Ramy zaglądającego w każdy zakątek Indii w poszukiwaniu żony i o długim jego pobycie na południu zanim powrócił do Ajodhji, cała ta opowieść streszcza „zdobywanie” południa przez ludy indoeuropejskie i przyjmowanie przez nich nowych idei.

Sita- bruzda

Jej imię to blizna na powierzchni ziemi pozostawiona przez lemiesz pługa, w którą wieśniak zasiewa ziarno. Nie jest obdarzona tak silną osobowością jak wielkie boginie przedaryjskie, nie dysponuje też tak silną żeńską energią. Jako wedyjskie bóstwo pszenicy została „wchłonięta” przez potężną Lakszmi i stanowi jeden z jej aspektów. Gdyby nie została żoną Ramy o potężnej mocy boga-bohatera, zostałaby pewnie zapomniana. Ale silna pozostaje identyfikacja Sity-bruzdy z żoną. Żyje w cieniu Ramy jako symbol wiernej małżonki, o której cnotę mąż musi dbać co najmniej tak samo jak o swój honor.

" W siódmym rozdziale Ramajany, wyraźnie zredagowanym dużo później, Rama obawia się jednak, czy Sita mieszkając w pałacu Rawany i przebywając z obcym mężczyzną pod jednym dachem, dochowała mu wierności małżeńskiej, dlatego musi dowieść swej czystości i przejść rytuał ognia. Bóg ognia, Agni wiedząc, że Sita jest ikoną niewinności oburzył się i nie pozwolił zapalić stosu, sam zaprowadził ją do Ramy. Lecz została mimo to wygnana i zamieszkała w lesie przy mędrcu Walmiki. Powiła bliźniaki i przez piętnaście lat słuchała wraz z synami nauk mędrca. Gdy któregoś dnia Rama przybył do mędrca Walmiki z prośbą o radę, rozpoznał w bliźniakach swoich synów i chciał, by Sita do niego wróciła. Ale ona poprosiła ziemię, by się rozstąpiła i zniknęła w bruździe, tak jak się narodziła, nie chcąc więcej cierpieć z powodu Ramy. A on, rozżalony stratą, wszedł do rzeki Saraju i w niej zniknął".

Gdyby tak mężczyźni w dzisiejszym świecie chcieli mieć coś z Ramy...albo jeszcze lepiej po prostu mieli. Nie trzeba by się łokciami rozpychać i wszystko byłoby w tzw. " pakiecie". Ale niestety do Ramy to im raczej daleko...ba nawet do Rahula z K3G daleko...nie podaruje bransoletki nie potańczy z tobą na pustyni wśród piramid...ehhh...