Demoniczny obraz kobiety- Kali

" Matka powróci do świadomości ludzi na całym świecie po tym, jak została przez religie patriarchalne zmuszona do zejścia w podświadomość ".- Wiwekananda

Pomysł na post o tej bogini zrodził się w mojej głowie wczoraj podczas oglądanie programu na "Animal Planet". Program mówił o rzecznym potworze zamieszkującym rzekę Kali u podnóża Himalajów. Kali jest najbardziej znana w Europie ze wszystkich indyjskich bogiń. Najbardziej znana bo straszy zamiast pomagać. Jest symbolem boga w aspekcie Matki Przyrody.

" Bezlitosnej w swych prawach, to znaczy doskonale emocjonalnie obojętnej wobec ludzkiej psyche".

Postać Kali pojawiła się w źródłach przedaryjskich i pochodzi z najstarszej warstwy wierzeń indyjskich, podobnie jak Durga, Sziwa czy Kryszna. W piśmiennictwie znana jest od około 400 r. p.n.e. Symbolizuje walkę wprost oraz atak, któremu nikt nie może się oprzeć. Jest najbardziej wojowniczym aspektem Durgi, pojawia się aby unieszkodliwić męskie moce demoniczne i tchnąć nowy układ równowagi.

" Tradycyjnie przedstawia się ją jako czarną kobietę stojącą na postaci boga Śiwy, Nieskończonego. Kolor czarny oznacza absolutną pierwotność i tak jak wszystkie kolory znikają w czerni, tak wszystkie boskie imiona i formy rozmywają się w jednej postaci — Kali. Rodzi świat w akcie partenogenezy, gdyż nosi w sobie pierwiastek męski. Zmierzwione włosy tkają zasłonę iluzji, siatkę czaso-przestrzeni, która organizuje materię wydobywając ją z chaosu. Naszyjnik z ludzkich czaszek (głów) symbolizuje pięćdziesiąt liter sanskryckiego alfabetu, każda będąca zaczątkiem wiedzy i mądrości. U jej pasa zwisają ludzkie ręce — podstawowe narzędzie pracy oznaczające działanie karmy i ciężar nagromadzonych czynów. Troje oczu oznaczają przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, a białe zęby sattwę świetlistość i lekkość umysłu, zaś zwisający czerwony język — radżas, energię sprawczą wyczerpującą się aż do inercji bezwładu, tamas( według hindusów byt zewnętrzny i umysł, posiadają trzy właściwości, są splecione z trzech nici). "

Kali ma najczęściej cztery ramiona, niekiedy tylko dwa, często sześć lub nawet osiem (jak Durga); w ręce lewej trzyma odciętą głowę, oznaczającą pokonanie zła uczynionego przez destrukcyjną siłę ego , w drugiej — naczynie z ogniem duchowym. Ręką prawą czyni gest uśmierzający strach, a w drugiej ręce — dzierży miecz przecinający więzy zniewolenia. Nie depcze leżącego Śiwy, lecz przywołuje go do istnienia i pobudza do życia. Swoim wiernym wskazuje drogę pozbycia się iluzji świata i własnego istnienia.
Kult Kali to całkowicie oddanie siebie,aż do zatracenia osoby, osobowości, własnego Ja. Poprzez mistyczny związek z boginią odnajduje się własne zagubione, prawdziwe Ja, które jest esencją świata

"Ponieważ obrazuje najbardziej pierwotną siłę, sadhaka musi porzucić wszelkie rozważania intelektualne i oddać się całkowicie we władanie tej podświadomej siły i rozjaśnić, a następnie wprowadzić do podświadomości pokłady nieznanych, często niebezpiecznych dla niego samego i innych, części własnego Ja. Dopiero wtedy potrafi wraz z Kali odtańczyć taniec życia i wyśpiewać hymny pochwalne na jej cześć".

Jako dziewica i stworzyciela, przybiera kolor biały, jako Matka żywicielka — kolor czerwony , a jako ta, do której wszystko zmierza, by ostatecznie zamrzeć — kolor czarny.Uosabia cykliczność stworzenia, otwarcia i zamknięcia, życia i śmierci. Jest tą, która życie daje i życie zabiera. Kali przebywa w miejscach kremacji — przyjmuje w swe ramiona każdą umarłą osobę. Jej dotyk — śmierć — wyzwala od ciężaru życia, uśmierza ból i cierpienie, koi niepokój, przemienia przynosząc spokój i wolność.

"Kali to archetyp jogini i wszystkie teksty tantryczne opiewające kobietę-wyrzeczeńca, nagą w swej naturze, prakriti, wielbią poprzez jej postać nieograniczoną żeńskość, przypominającą, że czas i przestrzeń przynależą do materii, którą wcześniej czy później należy pokonać. Tak długo jak pozostajemy w niewoli siatki czasu i przestrzeni, tak długo nie uzyskamy wolności. Kali to moc działania iluzji czasu — pojąć to i przekroczyć czas, to uzyskać wolność".

W doktrynach śiwaickich każda dusza jest żeńska, a mężczyzna idealny dąży do rozwijania w sobie cech kobiecych. Pełnia człowieczeństwa to pełnia męskości i kobiecości. Dlatego w Indiach zachęca się mężczyzn do wypracowania w sobie cech uważanych potocznie za kobiece — łagodność, brak agresji, akceptacja życia jako takiego,brak oceniania i krytycyzmu oraz „matkowanie” światu. Mężczyzna nie jest inicjowany do roli wojownika, lecz do roli obrońcy.

" Archetyp Kali, Wielkiej Matki, nie zawsze przybiera formę ikonograficzną, czasem przedstawia ją zwykły blok kamienia o obłym kształcie i w kolorze czarnym lub szczelina w czarnej skale przypominają obecność żeńskiej zasady świata. W Kaszmirze, bogini nosi imię Tripura lub Tripurasundari, w Nepalu — Tara".
" Kult bogini Kali przetrwał w najsilniejszej formie w Bengalu, gdzie każda wioska ma swoją kalibari, przybytek bogini. Jej wielkim poddanym był Ramakrishna, mistyk bengalski z XIX wieku, który przywrócił w Indiach czysty kult tej bogini. Świątynia Dakshineswar w północnej Kalkucie stała się najważniejszym miejscem kultu. Anglicy kolonizujący w tym czasie Kalkutę myśleli, iż owa intensywność oddawania kultu bogini jest typowa dla całych Indii — miasto było zbudowane na ziemi Kali (Kali-kshetra), nad brzegiem Gangi i nazywało się Kalighat. Ale to Ramakrishna i jego uczeń Wiwekananda przyciągnęli żarem oddania innych mieszkańców nowego miasta. W walce o niepodległość Indii, Kali zyskała nową symbolikę — jako personifikacja Bengalu pomogła wystąpić w ataku frontalnym przeciw Anglikom, a walka ta rozpoczęła się właśnie w Kalkucie".

W Indiach wszystkie boginie są tylko jakimś aspektem jednej Devi, działającej w różny sposób zależnie od konkretnej sytuacji, i nawet Kali nie zawsze jest okrutna i mściwa, bywa też łaskawa . Mnie osobiście podoba się jej dominacja nad mężczyzną w tym przypadku Sziwą. ;)